Myszki
Materiał dla grupy „Myszki” na okres od 23.03 do 13.04.2020r.
Temat: WIOSENNE PORZĄDKI 23.03-27.03.2020
(KP2, k. 55,56)
Dziecko:
zna i opisuje niektóre zjawiska atmosferyczne występujące wiosną;
stosuje w wypowiedziach nowo poznane wyrazy dotyczące cech pory roku;
zna schemat ciała człowieka – potrafi nazwać i wskazać części ciała;
bawi się zgodnie, przestrzega reguł zabawy;
uważnie słucha i zadaje pytania do jego treści;
wnioskuje o obserwowanych zmianach w przyrodzie w związku ze zmianą pór roku;
zna nazwy i zastosowanie wybranych narzędzi ogrodniczych;
chętnie uczestniczy w zabawach słownych;
odgrywa role w zabawach parateatralnych, posługując się mową, mimiką, gestem i ruchem;
opowiada własnymi słowami treść wysłuchanego utworu, zachowując kolejność zdarzeń;
rysuje ilustrację do wiersza;
dostrzega wprowadzone zmiany w otoczeniu i potrafi je nazwać;
grupuje obiekty w sensowny sposób i formułuje uogólnienia typu: to do tego pasuje, te obiekty są podobne, a te są inne;
określa położenie przedmiotów w przestrzeni;
potrafi zapamiętać układ przedmiotów i dostrzega zmiany w ich położeniu;
naśladuje ruchy mechanicznych zabawek;
dba o porządek w swoim otoczeniu;
rozpoznaje odgłosy z otoczenia;
rozpoznaje i nazywa podstawowe figury geometryczne;
rozwiązuje zagadki słowne;
rozpoznaje i nazywa niektóre urządzenia gospodarstwa domowego i opisuje ich przeznaczenie;
wie, czego potrzebują rośliny, aby rosnąć;
tworzy kompozycje płaskie z wykorzystaniem mozaiki geometrycznej;
łączy w pary identyczne rysunki;
dzieli wyrazy na sylaby.
W naszym ogródeczku
1. W naszym ogródeczku
zrobimy porządki –
zagrabimy ścieżki,
przekopiemy grządki.
2. Na grządkach wyrośnie
fasolka, marchewka,
sałata i groszek,
czerwona rzodkiewka.
3. W naszym ogródeczku
posiejemy kwiatki –
będą nam pachniały
fiołki i bratki,
nasturcja, goździki,
nagietki i groszek,
i ta biała lilia,
co tak żółci nosek.
Hanna Zdzitowiecka
„Szablony” – obrysowywanie szablonów narzędzi ogrodniczych, kolorowanie w obrębie konturu.
TEMAT: DZIEŃ I NOC 30.03-03.04.2020
(KP3, k. 59,60; KA k.23)
Dziecko:
potrafi nazwać aktualną porę roku (wiosna) i opisać słownie jej cechy charakterystyczne;
potrafi zapamiętać układ przedmiotów w przestrzeni i dostrzega zmiany w ich położeniu;
rozpoznaje i nazywa podstawowe figury geometryczne;
rozwiązuje zagadki;
uważnie słucha utworu literackiego i zadaje pytania do jego treści;
rozumie stałe następstwo dnia i nocy;
dostrzega zmiany w przyrodzie w różnych porach roku;
rozpoznaje i nazywa niektóre gatunki zwierząt żyjących w Polsce, wypowiada się na temat ich wyglądu oraz środowiska życia;
dysponuje sprawnością rąk oraz koordynacją wzrokowo-ruchową potrzebną do wykonania pracy techniką kopiowania;
bawi i przestrzega reguł zabawy;
wykonuje pracę plastyczno-techniczną - Sowa;
dostrzega zmiany w przyrodzie w różnych porach roku;
rozpoznaje niektóre gatunki ptaków;
wykonuje kompozycje przestrzenne z różnorodnego materiału plastycznego;
dostrzega i kontynuuje układy rytmiczne;
dokonuje analizy i syntezy wyrazów;
chętnie bierze udział w zabawach słownych;
utrzymuje prawidłową postawę ciała podczas stania, chodzenia, skakania;
próbuje formułować pytania na interesujące je tematy;
dzieli wyrazy na sylaby;
dostrzega różnice w wyglądzie nieba w ciągu dnia i nocy;
próbuje odwzorować proste układy graficzne;
przelicza elementy;
dysponuje sprawnością rąk oraz koordynacją wzrokowo-ruchową potrzebną do kolorowania;
orientuje się, na czym polega praca astronoma;
uważnie słucha wiersza i zadaje pytania do jego treści;
wykonuje prace artystyczne według własnego pomysłu;
składa w całość, bez korzystania ze wzoru, obrazki pocięte na części, zawierające wiele szczegółów;
Dzień i noc
Dzień to godzin ilość spora –
trwa od rana do wieczora.
Od wieczora zaś do rana
rządzi noc – w sto gwiazd ubrana.
Rano wszyscy wstają z łóżek,
lewą albo prawą nogą,
choć niektóre straszne śpiochy
do południa wstać nie mogą!
Rano jemy co? Śniadanie!
A w południe co? Obiadek!
Dwa obiadki je łakomczuch,
pół obiadku kto? Niejadek!
Po południu – podwieczorek
można zjeść, lecz niekoniecznie,
a wieczorem co? Kolację!
I czas iść do łóżka grzecznie.
W nocy jeść już nie należy.
W nocy raczej spać wypada.
Nikt nie skacze, każdy leży,
a noc wkoło sny rozkłada.
Gdy po nocy świt zaświta,
słońce wzejdzie i dzień wstanie,
znowu z łóżek wyskoczymy
i będziemy jeść śniadanie.
Dorota Gellner
„Szablony” – obrysowywanie szablonów gwiazd i księżyca, kolorowanie w obrębie konturu.
TEMAT: MALUJEMY PISANKI 09.04 - 13.04.2020
(KP3, k. 57,58; KA k. 22)
Dziecko:
potrafi nazwać aktualną porę roku (wiosna) i opisać słownie jej cechy charakterystyczne ;
słucha uważnie opowiadania i zadaje pytania do jego treści, dostrzega elementy humorystyczne;
skupia uwagę, żeby prawidłowo wykonać zadanie;
zna niektóre tradycje związane ze Świętami Wielkanocnymi;
rozumie, że ważne jest uczestniczenie w uroczystościach rodzinnych, wyczuwa ich nastrój i opowiada o ich przebiegu;
składa w całość, bez korzystania ze wzoru, obrazki pocięte na cztery lub więcej części i zawierające wiele szczegółów
dysponuje sprawnością rąk oraz koordynacją wzrokowo-ruchową potrzebną do rysowania po śladzie;
samodzielnie ubiera się i rozbiera, w miarę swoich możliwości;
jest odpowiedzialne za rozpoczęte prace hodowlane i aktywnie włącza się w ich kontynuację;
prowadzi proste prace hodowlane i wnioskuje na temat prowadzonych obserwacji (rzeżucha);
zna niektóre tradycje związane ze Świętami Wielkanocnymi;
dostrzega szczegóły obrazka i wypowiada się na jego temat;
w miarę swobodnie posługuje się przyborami plastycznymi;
dysponuje sprawnością rąk oraz koordynacją wzrokowo-ruchową potrzebną do wykonania pracy plastycznej techniką składania papieru i wycinania;
właściwie zachowuje się przy stole podczas posiłków, nakrywa do stołu i sprząta po sobie;
chętnie wykonuje dowolne i tematyczne prace plastyczne, wypowiada się na temat swojej pracy;
prawidłowo podaje liczbę przedmiotów i liczebność zbioru;
grupuje przedmioty według określonych kryteriów;
samodzielnie projektuje kartkę wielkanocną i wykonuje ją według własnego pomysłu;
próbuje poruszać się w przestrzeni zgodnie z instrukcją zawierającą określenia: w lewo, w prawo, do przodu, do tyłu;
Bajeczka wielkanocna
Wiosenne słońce tak długo łaskotało promykami gałązki wierzby, aż zaspane wierzbowe Kotki zaczęły wychylać się
z pączków.
– Jeszcze chwilę – mruczały wierzbowe Kotki. – Daj nam jeszcze pospać, dlaczego już musimy wstawać?
A słońce suszyło im futerka, czesało grzywki i mówiło:
– Tak to już jest, że musicie być pierwsze, bo za parę dni Wielkanoc, a ja mam jeszcze tyle roboty.
Gdy na gałązkach siedziało już całe stadko puszystych Kotek, Słońce powędrowało dalej. Postukało złotym palcem
w skorupkę jajka – puk, puk! I przygrzewało mocno.
– Stuk, stuk! – zastukało coś w środku jajka i po chwili z pękniętej skorupki wygramolił się malutki Kurczaczek.
Słońce wysuszyło mu piórka, na głowie uczesało mały czubek i przewiązało czerwoną kokardką.
– Najwyższy czas – powiedziało. – To dopiero byłby wstyd, gdyby Kurczątko nie zdążyło na Wielkanoc.
Teraz Słońce zaczęło się rozglądać dookoła po łące, przeczesało promykami świeżą trawę, aż w bruździe pod lasem
znalazło śpiącego Zajączka. Złapało go za uszy i wyciągnęło na łąkę.
– Co się stało, co się stało? – Zajączek przecierał łapką oczy.
– Już czas, Wielkanoc za pasem – odpowiedziało Słońce – a co to by były za święta bez wielkanocnego Zajączka?
Popilnuj Kurczaczka, jest jeszcze bardzo malutki, a ja pójdę obudzić jeszcze kogoś.
– Kogo? Kogo? – dopytywał się Zajączek, kicając po łące.
– Kogo? Kogo? – popiskiwało Kurczątko, starając się nie zgubić w trawie.
– Kogo? Kogo? – szumiały rozbudzone wierzbowe Kotki.
I wtedy Słońce przyprowadziło do nich małego Baranka ze złotym dzwoneczkiem na szyi.
– To już święta, święta – szumiały wierzbowe Kotki, a Słońce głaskało wszystkich promykami, nucąc taką piosenkę:
– W wielkanocny poranek
dzwoni dzwonkiem baranek,
a Kurczątko z Zajączkiem
podskakuje na łące.
Wielkanocne Kotki,
robiąc miny słodkie,
już wyjrzały z pączka,
siedzą na gałązkach,
kiedy będzie Wielkanoc,
wierzbę pytają.
Agnieszka Galica
„Szablony” – obrysowywanie szablonów pisanek, kolorowanie w obrębie konturu.
Temat: WIOSENNE PORZĄDKI 23.03-27.03.2020
(KP2, k. 55,56)
Dziecko:
zna i opisuje niektóre zjawiska atmosferyczne występujące wiosną;
stosuje w wypowiedziach nowo poznane wyrazy dotyczące cech pory roku;
zna schemat ciała człowieka – potrafi nazwać i wskazać części ciała;
bawi się zgodnie, przestrzega reguł zabawy;
uważnie słucha i zadaje pytania do jego treści;
wnioskuje o obserwowanych zmianach w przyrodzie w związku ze zmianą pór roku;
zna nazwy i zastosowanie wybranych narzędzi ogrodniczych;
chętnie uczestniczy w zabawach słownych;
odgrywa role w zabawach parateatralnych, posługując się mową, mimiką, gestem i ruchem;
opowiada własnymi słowami treść wysłuchanego utworu, zachowując kolejność zdarzeń;
rysuje ilustrację do wiersza;
dostrzega wprowadzone zmiany w otoczeniu i potrafi je nazwać;
grupuje obiekty w sensowny sposób i formułuje uogólnienia typu: to do tego pasuje, te obiekty są podobne, a te są inne;
określa położenie przedmiotów w przestrzeni;
potrafi zapamiętać układ przedmiotów i dostrzega zmiany w ich położeniu;
naśladuje ruchy mechanicznych zabawek;
dba o porządek w swoim otoczeniu;
rozpoznaje odgłosy z otoczenia;
rozpoznaje i nazywa podstawowe figury geometryczne;
rozwiązuje zagadki słowne;
rozpoznaje i nazywa niektóre urządzenia gospodarstwa domowego i opisuje ich przeznaczenie;
wie, czego potrzebują rośliny, aby rosnąć;
tworzy kompozycje płaskie z wykorzystaniem mozaiki geometrycznej;
łączy w pary identyczne rysunki;
dzieli wyrazy na sylaby.
W naszym ogródeczku
1. W naszym ogródeczku
zrobimy porządki –
zagrabimy ścieżki,
przekopiemy grządki.
2. Na grządkach wyrośnie
fasolka, marchewka,
sałata i groszek,
czerwona rzodkiewka.
3. W naszym ogródeczku
posiejemy kwiatki –
będą nam pachniały
fiołki i bratki,
nasturcja, goździki,
nagietki i groszek,
i ta biała lilia,
co tak żółci nosek.
Hanna Zdzitowiecka
„Szablony” – obrysowywanie szablonów narzędzi ogrodniczych, kolorowanie w obrębie konturu.
TEMAT: DZIEŃ I NOC 30.03-03.04.2020
(KP3, k. 59,60; KA k.23)
Dziecko:
potrafi nazwać aktualną porę roku (wiosna) i opisać słownie jej cechy charakterystyczne;
potrafi zapamiętać układ przedmiotów w przestrzeni i dostrzega zmiany w ich położeniu;
rozpoznaje i nazywa podstawowe figury geometryczne;
rozwiązuje zagadki;
uważnie słucha utworu literackiego i zadaje pytania do jego treści;
rozumie stałe następstwo dnia i nocy;
dostrzega zmiany w przyrodzie w różnych porach roku;
rozpoznaje i nazywa niektóre gatunki zwierząt żyjących w Polsce, wypowiada się na temat ich wyglądu oraz środowiska życia;
dysponuje sprawnością rąk oraz koordynacją wzrokowo-ruchową potrzebną do wykonania pracy techniką kopiowania;
bawi i przestrzega reguł zabawy;
wykonuje pracę plastyczno-techniczną - Sowa;
dostrzega zmiany w przyrodzie w różnych porach roku;
rozpoznaje niektóre gatunki ptaków;
wykonuje kompozycje przestrzenne z różnorodnego materiału plastycznego;
dostrzega i kontynuuje układy rytmiczne;
dokonuje analizy i syntezy wyrazów;
chętnie bierze udział w zabawach słownych;
utrzymuje prawidłową postawę ciała podczas stania, chodzenia, skakania;
próbuje formułować pytania na interesujące je tematy;
dzieli wyrazy na sylaby;
dostrzega różnice w wyglądzie nieba w ciągu dnia i nocy;
próbuje odwzorować proste układy graficzne;
przelicza elementy;
dysponuje sprawnością rąk oraz koordynacją wzrokowo-ruchową potrzebną do kolorowania;
orientuje się, na czym polega praca astronoma;
uważnie słucha wiersza i zadaje pytania do jego treści;
wykonuje prace artystyczne według własnego pomysłu;
składa w całość, bez korzystania ze wzoru, obrazki pocięte na części, zawierające wiele szczegółów;
Dzień i noc
Dzień to godzin ilość spora –
trwa od rana do wieczora.
Od wieczora zaś do rana
rządzi noc – w sto gwiazd ubrana.
Rano wszyscy wstają z łóżek,
lewą albo prawą nogą,
choć niektóre straszne śpiochy
do południa wstać nie mogą!
Rano jemy co? Śniadanie!
A w południe co? Obiadek!
Dwa obiadki je łakomczuch,
pół obiadku kto? Niejadek!
Po południu – podwieczorek
można zjeść, lecz niekoniecznie,
a wieczorem co? Kolację!
I czas iść do łóżka grzecznie.
W nocy jeść już nie należy.
W nocy raczej spać wypada.
Nikt nie skacze, każdy leży,
a noc wkoło sny rozkłada.
Gdy po nocy świt zaświta,
słońce wzejdzie i dzień wstanie,
znowu z łóżek wyskoczymy
i będziemy jeść śniadanie.
Dorota Gellner
„Szablony” – obrysowywanie szablonów gwiazd i księżyca, kolorowanie w obrębie konturu.
TEMAT: MALUJEMY PISANKI 09.04 - 13.04.2020
(KP3, k. 57,58; KA k. 22)
Dziecko:
potrafi nazwać aktualną porę roku (wiosna) i opisać słownie jej cechy charakterystyczne ;
słucha uważnie opowiadania i zadaje pytania do jego treści, dostrzega elementy humorystyczne;
skupia uwagę, żeby prawidłowo wykonać zadanie;
zna niektóre tradycje związane ze Świętami Wielkanocnymi;
rozumie, że ważne jest uczestniczenie w uroczystościach rodzinnych, wyczuwa ich nastrój i opowiada o ich przebiegu;
składa w całość, bez korzystania ze wzoru, obrazki pocięte na cztery lub więcej części i zawierające wiele szczegółów
dysponuje sprawnością rąk oraz koordynacją wzrokowo-ruchową potrzebną do rysowania po śladzie;
samodzielnie ubiera się i rozbiera, w miarę swoich możliwości;
jest odpowiedzialne za rozpoczęte prace hodowlane i aktywnie włącza się w ich kontynuację;
prowadzi proste prace hodowlane i wnioskuje na temat prowadzonych obserwacji (rzeżucha);
zna niektóre tradycje związane ze Świętami Wielkanocnymi;
dostrzega szczegóły obrazka i wypowiada się na jego temat;
w miarę swobodnie posługuje się przyborami plastycznymi;
dysponuje sprawnością rąk oraz koordynacją wzrokowo-ruchową potrzebną do wykonania pracy plastycznej techniką składania papieru i wycinania;
właściwie zachowuje się przy stole podczas posiłków, nakrywa do stołu i sprząta po sobie;
chętnie wykonuje dowolne i tematyczne prace plastyczne, wypowiada się na temat swojej pracy;
prawidłowo podaje liczbę przedmiotów i liczebność zbioru;
grupuje przedmioty według określonych kryteriów;
samodzielnie projektuje kartkę wielkanocną i wykonuje ją według własnego pomysłu;
próbuje poruszać się w przestrzeni zgodnie z instrukcją zawierającą określenia: w lewo, w prawo, do przodu, do tyłu;
Bajeczka wielkanocna
Wiosenne słońce tak długo łaskotało promykami gałązki wierzby, aż zaspane wierzbowe Kotki zaczęły wychylać się
z pączków.
– Jeszcze chwilę – mruczały wierzbowe Kotki. – Daj nam jeszcze pospać, dlaczego już musimy wstawać?
A słońce suszyło im futerka, czesało grzywki i mówiło:
– Tak to już jest, że musicie być pierwsze, bo za parę dni Wielkanoc, a ja mam jeszcze tyle roboty.
Gdy na gałązkach siedziało już całe stadko puszystych Kotek, Słońce powędrowało dalej. Postukało złotym palcem
w skorupkę jajka – puk, puk! I przygrzewało mocno.
– Stuk, stuk! – zastukało coś w środku jajka i po chwili z pękniętej skorupki wygramolił się malutki Kurczaczek.
Słońce wysuszyło mu piórka, na głowie uczesało mały czubek i przewiązało czerwoną kokardką.
– Najwyższy czas – powiedziało. – To dopiero byłby wstyd, gdyby Kurczątko nie zdążyło na Wielkanoc.
Teraz Słońce zaczęło się rozglądać dookoła po łące, przeczesało promykami świeżą trawę, aż w bruździe pod lasem
znalazło śpiącego Zajączka. Złapało go za uszy i wyciągnęło na łąkę.
– Co się stało, co się stało? – Zajączek przecierał łapką oczy.
– Już czas, Wielkanoc za pasem – odpowiedziało Słońce – a co to by były za święta bez wielkanocnego Zajączka?
Popilnuj Kurczaczka, jest jeszcze bardzo malutki, a ja pójdę obudzić jeszcze kogoś.
– Kogo? Kogo? – dopytywał się Zajączek, kicając po łące.
– Kogo? Kogo? – popiskiwało Kurczątko, starając się nie zgubić w trawie.
– Kogo? Kogo? – szumiały rozbudzone wierzbowe Kotki.
I wtedy Słońce przyprowadziło do nich małego Baranka ze złotym dzwoneczkiem na szyi.
– To już święta, święta – szumiały wierzbowe Kotki, a Słońce głaskało wszystkich promykami, nucąc taką piosenkę:
– W wielkanocny poranek
dzwoni dzwonkiem baranek,
a Kurczątko z Zajączkiem
podskakuje na łące.
Wielkanocne Kotki,
robiąc miny słodkie,
już wyjrzały z pączka,
siedzą na gałązkach,
kiedy będzie Wielkanoc,
wierzbę pytają.
Agnieszka Galica
„Szablony” – obrysowywanie szablonów pisanek, kolorowanie w obrębie konturu.